12.02.2017 - KATECHEZA 285: KAŻDY CZŁOWIEK POWOŁANY JEST DO ŚWIĘTOŚCI, KTÓREJ OWOCEM JEST PRZEBYWANIE Z BOGIEM W NIEBIE

Każdy z nas powołany jest do świętości. Zostaliśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boże (Rdz 1,26), dlatego jesteśmy wezwani do upodabniania się do Boga. Starotestamentalne słowa: „Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz!” (Kpł 19,2) są ponadczasowe. W takim samym stopniu, w jakim zostały skierowane do Izraela, odnoszą się również do nas. Nowy Testament, w którym Bóg odsłania do końca znaczenie swojej świętości, przyjmuje w całej pełni to ponaglenie. Św. Piotr pisze: „w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi, na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty” (1 P 1,15-16). Do podążania drogą świętości zaprasza nas sam Pan Jezus nauczając: „Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski” (Mt 4, 48). Wyznawców Chrystusa napomina również św. Paweł Apostoł, aby „żyli jak przystoi świętym” (Ef 5,3). Świętość nie polega na dokonywaniu rzeczy nadzwyczajnych, lecz na niezwykłym podejściu do rzeczy codziennych. Prawdę tę podkreślił św. Jan Paweł II w homilii wygłoszonej w Mariborze w 1996 r.: „Szukajcie świętości w codziennym życiu” („L'Osservatore Romano” 7-8(1996), s. 14). Przyjęcie daru człowieczeństwa jest naszym pierwszym zadaniem w drodze do świętości. Każdy z nas wypełniając swoje życiowe powołanie realizuje nie tylko Boży plan, ale też realizuje i spełnia samego siebie. W naszym dążeniu do świętości pomagają nam sakramenty święte. Są one skutecznymi znakami łaski, ustanowionymi przez Chrystusa i powierzonymi Kościołowi (KKK 1131), które uświęcają nas oraz pobudzają do miłości Boga i bliźniego. To dzięki nim otrzymujemy wiele łask Bożych. To one pomagają nam stawać się lepszymi ludźmi.

Świętymi stajemy się nie tylko przez spełnianie dobrych uczynków, ale przede wszystkim przez kontakt ze źródłem świętości, czyli z Bogiem. Tylko Bóg jest święty. Na tyle jesteśmy święci, na ile pozwalamy świętemu Bogu zamieszkać w nas. Poszukiwanie świętości to poszukiwanie ostatecznego przeznaczenia człowieka. „Niespokojne jest serce nasze, dopóki nie spocznie w Tobie” – napisał św. Augustyn. Katechizm Kościoła Katolickiego także przypomniał, że „pragnienie Boga jest wpisane w serce każdego człowieka, ponieważ został on stworzony przez Boga i dla Boga. Bóg nie przestaje przyciągać człowieka do siebie i tylko w Bogu człowiek znajdzie prawdę i szczęście, których nieustannie szuka” (KKK 27). Świętość nie jest więc czymś, co jest zarezerwowane tylko dla wybranej grupy ludzi, co jest odległe, nieosiągalne, nierealne, czego nie można dostąpić. Świętość to stan całkowitego spełnienia człowieka, to wieczne przebywanie z Bogiem w niebie.